Miejska Bibloteka w Stuttgarcie - Raj!

Tym razem nie typowo pro Potomkowo, ale zabrać tam siebie - każdego siebie - polecam gorąco!

Do Stuttgartu wybierałam się na koncert Van Morrisona (sam koncert to osobna historia – dziiiiiiwny artysta – nie muzycznie: z legendą się nie dyskutuje;), ale jako osobowość sceniczna – hmmmm. Nie o tym jednak post) a jako, że nic o mieście nie wiedziałam, a miałam tam spędzić kilka dni, postanowiłam pogrzebać w Internecie w poszukiwaniu lokalnych atrakcji. Szybko natknęłam się na zdjęcia Miejskiej Biblioteki. Oddana do użytku w 2011, zaprojektowana przez koreańskiego architekta Eun Young Yi – robi niesamowite wrażenie! i już wiedziałam co MUSZĘ! zobaczyć na własne oczy.

Już z zewnątrz olbrzymi, 9 kondygnacyjny budynek onieśmiela swoją monumentalnością, ale także  - przynajmniej mnie – wycisza swoim minimalizmem. 

Po wejściu do wnętrza wrażenia jakie ogarniają na zewnątrz, tylko się potęgują. Ogrom i wszechogarniająca biel. I cisza. 

Wrażenia estetyczne powalające, ale to co zaimponowało mi równie silnie to…przyjazność tej biblioteki. Można swobodnie poruszać się po wszystkich poziomach budynku i korzystać z niemal wszystkich pomieszczeń, można siedzieć i czytać, ale można też leżeć. 

Można korzystać z księgozbioru i z zasobów biblioteki muzycznej i audiowizualnej, można grać na „niemym pianinie” i korzystać ze studia nagrań, można przeglądać plakaty w tzw. artetece.

 Wszystkie informacje o księgozbiorze i położeniu poszukiwanej pozycji można szybko odnaleźć w komputerowych katalogach gęsto rozsianych na każdym poziomie przy regałach, na każde piętro  można się dostać schodami ale także szybkobieżnymi windami.

Najbardziej zachwycający był dla mnie dział dziecięcy. Zajmu je całe piętro i w pełni dostosowany jest do małego czytelnika.  Jest kolorowy, pełen zakamarków w których można usiąść wśród książek czy nawet położyć się, skorzystać z komputera czy pobawić. Można nawet pojeździć wśród regałów na hulajnodze i nikt nie zwraca uwagi, że robi się coś niestosownego. Wiele ścian pomalowanych jest kolorową farbą tablicową więc do woli można mazać po nich kredą. Echhhhh

A na ostatnim poziomie znajduje się kawiarnia w której w ramach aktywizacji zawodowej i integracji pracują wyłącznie upośledzeni podopieczni Stuttgardzkiego Caritasu.

Jak pisałam: cudowne miejsce!