"Poczytajki Pomagajki" czyli dziecięca Muza

Wydawnictwo Muza jak do tej pory nie budziło mojego zaufania jako wydawca literatury dla dzieci. Nie bez przyczyny – książek dedykowanych młodszym odbiorcom wśród książek wydawanych przez Muzę było do tej pory nie wiele, a jakość niektórych pozycji pozostawiała wiele do życzenia. Powoli jednak stan ten ulega zmianie i od pewnego czasu coraz łaskawszym okiem zerkam na dziecięce pozycje tego wydawnictwa.

Wśród ostatnich nowości znalazła się seria książeczek „Poczytajki pomagajki”. Na początek 4 tytuły do napisania których zaproszeni zostali świetni autorzy, a do zilustrowania ich – równie świetni ilustratory. Każda książka to osobna historia dziecka (w wieku wczesnoszkolnym) borykającego się z niełatwymi problemami – jednak przedstawionymi w sposób odpowiedni dla młodszego odbiorcy. Myślę, że wszystkie 4 książki mogą być  pomocą dla rodziców przy tłumaczeniu pewnych niełatwych do zrozumienia dla dziecka kwestii jak poważna choroba czy alkoholizm w rodzinie – powiedziałabym, że głównie pomocom rodzicom ponieważ, mimo że rówieśnicy dzieci będących bohaterami książeczek zapewne dali by radę czytać już samodzielnie, jednak nie są to historie jakimi dzieci pasjami się zaczytują. Bardziej to opisy sytuacji niż przygoda, ale nie umniejsza to w niczym wartości lektury.

Osobiście do gustu najbardziej przypadła mi książeczka autorstwa Grzegorza Kasdepke „Sama. Listy z piwnicy” – zabawna, napisana lekko i ze swadą, - głównie w formie listów, z cudownymi ilustracjami Kasi Kołodziej

 i „Arcybolek” Joanny Olech, którą zilustrowała Iwona Cala (o utalentowanym plastycznie chłopcu z rodziny z problemem alkoholowym – jednak nie tylko o tym – także o przyjaźni, prawdomówności i życiu w klasie). 

Największym rozczarowaniem była w tej serii książeczka autorki na która liczyłam najbardziej – Sylwii Chutnik. „Nieśmiałek” raził mnie sposobem narracji i znacznie odstawał od pozostałych pozycji serii (nie podobał się także Potomkowi, ale jemu z innych powodów: nieśmiałym nie będąc problemu nieśmiałości zbytnio nie pojmuje, toteż treść do niego nie przemówiła) – natomiast ma rewelacyjne ilustracje (autorstwa Joany Jung).

Zupełnie odwrotnie – do  „Chorowitka” początkowo zraziła mnie okładka (w środku o wiele lepiej – zasadniczo nawet bardzo dobrze ale okładka …hmmm), natomiast treść urzekła. (autorka: Agnieszka Kaluga, ilustracje: Marianna Jagoda)

Podsumowując: „Poczytajki Pomagajki” – ciekawa i wartościowa seria warta, żeby zwrócić na nią uwagę – a dla mnie nauczka, żeby jednoznacznie nie kategoryzować wydawnictw jako „dla dzieci” i „nie dla dzieci”;)