Dobry potwór nie jest zły, czyli (nie) strach się bać.

Ostatnio mam wrażenie, że bardzo dużo książek dla dzieci jest o potworach i strachach. Nie, żebym miała coś przeciwko – Potomek tym bardziej – od urodzenia niemalże kochał pająki, smoki a potem wampiry i inne koszmarki, więc cała ta menażeria jest niejako nasza druga rodziną, ale jak w zalewie mumii, wilkołaków i innych niepokojących jegomości znaleźć jakaś pozycję godna uwagi?

Nam się udało.

Potomek dorwał książkę „Potrzebuję mojego potwora” na księgarnianej półce i wcale nie zraził go fakt, że książka z założenia miała trafić raczej do pięciolatka. Książka w klimacie delikatnie podobnym do filmu „Potwory i spółka”, bo i potwory niezbyt straszne i dziecko niezbyt przerażone.

Stały rezydent podłóżkowego habitatu (Gab) postanowił wyruszyć na ryby i chłopiec, nie mogąc  zasnąć bez co wieczornej dawki horroru, przeprowadza swoisty casting na jego zastępstwo. 

Czy znajdzie godnego zastępcę „swojego" potwora? Tego nie zdradzę, ale książka jest na prawdę sympatyczna. Nadaje się jak najbardziej do czytania przed zaśnięciem:). Może nawet pomóc oswoić dziecięce lęki (jeżeli gdzieś jeszcze istnieją dzieci, które boją się stwora z szafy, czy podłóżkowych bestii – dawno takich nie spotkałam. Większość z radością potwora by zaprosiła  a potem tenże zmykałby zostawiając po sobie tylko kurz;)

Kolejnym przedstawicielem „potworowego” nurtu jest książka „W Straszydłowie” – zbiór rymowanych historyjek o strachach jakie może napotkać młody człowiek (taki około 5 letni w mojej opinii) na swojej drodze. Swego rodzaju „bestiariusz”. Wierszyki bardzo zabawne i przeurocze ilustracje – pozycja ze wszech miar warta uwagi.

 

„W Straszydłowie” Agnieszka Frączek, Elżbieta Śmietanka-Combik il. Wydawnictwo Muza

„Potrzebuję mojego potwora”, Amanda Noll, Howard McWilliams il., Wydawnictwo Czytam,